Wat hebben we hard gewerkt en hoe krap was het; op de ochtend dat we naar LowLands zouden vertrekken heb ik nog het laatste gaatje geboord voor de gordijntjes. Maar rond het middaguur was het dan echt zover; de bus vertrok via Utrecht naar Biddinghuizen voor zijn eerste festival. Nog best spannend, aangezien de temperatuur van de bus behoorlijk opliep toen we een poosje op de snelweg zaten. Bij Nieuwerbrug er maar even af en een stukje tussendoor, maar achter een trekker kunnen we niet genoeg vaart maken en werd Le BonBon toch weer flink warm… Uiteindelijk ontdekten we dat zo’n 80 km per uur de ideale cruisesnelheid is en tuften we vrolijk naar Utrecht.
Ook daar sloeg de schrik ons nog even om het hart toen we bij het inladen van de spullen van vriendinnen en zuslief de schuifdeur uit de sponning vloog. Met wat brute kracht ging hij er weer in, maar ook dat is op het lijstje van na te kijken puntjes gekomen. Met de schuifdeur stevig op slot togen we dan eindelijk naar de Flevopolder, waar we bij aankomst eerst ons territorium afgebakend hebben en daarna de bus officieel gedoopt. Een heerlijk moment, al dat harde werken is niet voor niets geweest! Le BonBon heeft ons laten schuilen voor de regen, gewiegd in de harde wind en warm gehouden tijdens de toch wel koude nachten. Een prachtig eerste avontuur.
