nous gardons la tête froide

VICTORIE! Na heel wat uurtjes puzzelen, testen (en laten testen), uitzoeken en navragen hebben we gisteren dan eindelijk de BonBon weer kunnen starten. En na een klein beetje gekuch – wat wil je, na ruim een half jaar stil staan – startte hij weer als een zonnetje. Jammer genoeg konden we niet gelijk een stukje rijden, aangezien de bus stond ingebouwd met een verf-projectje van een van de mannen van de club. Dat ritje komt dan zondag wel, als we hem naar huis halen voor de APK-keuring…

Wat hebben we gedaan:
– Radiator laten controleren: deze was helemaal goed. Tip: Radiateurenservice West in de Spaanse Polder – gratis check en voor 50 euro doet de airco van de Nissan het ook weer.
– Een aantal nieuwe slangen en slangenklemmen, waaronder de slang van de verwarming naar de radiator. Hierop zat een klep die dicht stond waardoor de verwarming niets deed. Totaal overbodig, dus nu komt er weer lucht door de verwarming!
– Een nieuwe ventilator op de waterpomp, in plaats van een elektrische ventilator voorop de radiator. Deze ventilator draait dus in een tunnel altijd mee en zuigt koele lucht aan.
– De thermostaat deed helemaal niets meer, dus die hebben we ook vervangen. De test door Leo van de club bleek niet helemaal betrouwbaar, dus nu hebben we twee werkende thermostaten. Ach, beter mee verlegen…

le problème découvert

We hebben een flinke winterslaap gehouden, maar nu zijn we dan echt weer begonnen. En hoe… We hadden thuis het al wel over ons plan de campagne gehad, waarbij we wederom vaststelden dat we ook voor dit jaar erg ambitieuze plannen hadden. Omdat we ons dit jaar niet over de kop willen werken, hebben we besloten om dit jaar alleen het verfwerk af te maken en de bus te laten keuren (inclusief wat herstelwerkzaamheden zoals de afgebroken handrem en het contactslot). Het technische gedeelte (zoals de vraag waarom de motor zo ontzettend warm wordt) met de elektra bewaren we tot volgend jaar.

Ja ja. Al op dag 1 werden onze plannen omgegooid door de mannen van de Ploeg van Og. Die vertelden dat de radiator er zo uit is en dat je die dan eenvoudig kunt laten reviseren – zodra dat dan gebeurd is zet je de hele boel er weer in en kan hij voor de keuring. En dus zat Jacqueline toch opeens met haar hoofd in de voorkant van de bus… en lag de radiator er na wat gepruts naast.
Behalve dat we er nu dus een klus bij hebben (waaronder nieuwe slangen en slangklemmen op de kop tikken) hebben we inmiddels wel door wat nu precies het probleem was met de oververhitte motor. Toen we de thermostaat testten, bleek dat deze het helemaal niet deed. Geen wonder dat de koelvloeistof er aan alle kanten uitkwam en de motor zo heet werd… Een nieuwe thermostaat staat nu dus ook op ons lijstje!

Oh ja, de ingebouwde kast staat geschuurd en wel naast de bus te wachten op grondverf. Dat was waar we eigenlijk mee aan de slag gingen…

la première aventure

Wat hebben we hard gewerkt en hoe krap was het; op de ochtend dat we naar LowLands zouden vertrekken heb ik nog het laatste gaatje geboord voor de gordijntjes. Maar rond het middaguur was het dan echt zover; de bus vertrok via Utrecht naar Biddinghuizen voor zijn eerste festival. Nog best spannend, aangezien de temperatuur van de bus behoorlijk opliep toen we een poosje op de snelweg zaten. Bij Nieuwerbrug er maar even af en een stukje tussendoor, maar achter een trekker kunnen we niet genoeg vaart maken en werd Le BonBon toch weer flink warm… Uiteindelijk ontdekten we dat zo’n 80 km per uur de ideale cruisesnelheid is en tuften we vrolijk naar Utrecht.

Ook daar sloeg de schrik ons nog even om het hart toen we bij het inladen van de spullen van vriendinnen en zuslief de schuifdeur uit de sponning vloog. Met wat brute kracht ging hij er weer in, maar ook dat is op het lijstje van na te kijken puntjes gekomen. Met de schuifdeur stevig op slot togen we dan eindelijk naar de Flevopolder, waar we bij aankomst eerst ons territorium afgebakend hebben en daarna de bus officieel gedoopt. Een heerlijk moment, al dat harde werken is niet voor niets geweest! Le BonBon heeft ons laten schuilen voor de regen, gewiegd in de harde wind en warm gehouden tijdens de toch wel koude nachten. Een prachtig eerste avontuur.

c’est fini! (pour ce moment)

Gisteren hebben we de bus van de loods mee naar huis genomen, nadat we de laatste planken gezaagd en de deurtjes voor de kastjes gemaakt hadden. Toch wel weer spannend, voor het eerst na een paar maanden weer starten, maar hij deed het prima! Hij ronkte lekker (vooral in de Maastunnel), een heerlijk geluid – al denk ik daar donderdag na een uur of 2 vast anders over…

Vandaag kon ik me eindelijk uitleven. Gordijntjes, vloerbedekking leggen en dan de kussens erin. En wat een plaatje…. LowLands, here we come!

l’échéance approche

Onze ideeën zijn niet zo heel ingewikkeld; een bank met opbergvakken links en een wand met kastjes rechts, waar het bed op steunt. Gewoon rechttoe-rechtaan, geen uitbundige versieringen of speciale handigheidjes. Appeltje eitje zou je zeggen. Laat dat nou toch even tegen vallen… het is namelijk nog wel een klus om de bank en de kast zo goed vast te zetten, dat het voldoende stevigheid biedt voor het bed. En bovendien moesten we ook uitvogelen hoe we e.e.a. wilden, zodat we optimale bergruimte hebben en zo min mogelijk ruimte in de bus innemen. Al met al goed voor een paar avonden en dagen puzzelen. Het resultaat wordt geweldig – daar zijn we bijna. Gelukkig is het gisteren wel gelukt om alle ramen terug te plaatsen, en ook de schuifdeur. Wat ziet de bus er dan al anders uit! En nu de deurkrukken er weer opzitten zie ik onszelf al helemaal rijden volgende week… Volgende week?!?!?!

travaux en cours

Na een avond puzzelen voor gevorderden met Roel en een dag knutselen met isolatiemateriaal zijn we dit weekend begonnen aan het inbouwen van de bank/het bed. Eerst goed meten en daarna naar de bouwmarkt om plaatmateriaal te halen. Na nog een paar ritjes naar de bouwmarkt – waar de jongen die zaagdienst had ons inmiddels vriendelijk gedag zei – hadden we eindelijk alles in huis. Behalve de decoupeerzaag. Die bleek nog bij schoonzus in Utrecht te liggen, dus toen maar een exemplaar van de Club geleend. Dat was geen succes, aangezien het zaagje er na de eerste 10 cm al uit viel. Na wat gegrom en gemopper hebben we nog maar wat plekken die we toch nog gaan verven behandeld tegen roest. Een kersverse kennis uit Zwijndrecht hielp ons die avond nog uit de brand; van haar konden we wel een decoupeerzaag lenen!

Vandaag weer via de bouwmarkt naar de bus (met de auto vol met triplex platen, handig dat die dingen zo buigzaam zijn!). We zijn flink aan het zagen, boren en schroeven geslagen en het frame voor de bank is bijna klaar. Ook hebben we de eerste aanzet gegeven tot het verven van de binnenboel; met name de panelen die tegen de wanden komen moeten goed in de lak vanwege mogelijk vocht. Kortom; het was me het weekendje wel weer….

la fin de la phase un

Wat was het heet deze week! Net wanneer wij de laatste laklaag gepland hadden… Gelukkig hadden we ook weer wat hulp van Corina en Gerdien, die zich nog even hebben uitgeleefd op de rode onderkant. Maar toen wij de bovenkant geschuurd hadden voor de laatste laag zijn we toch maar naar een terras verhuisd. Daarna kwam weer het circus van vegen, dweilen en afnemen. En toen gisteren eindelijk de laatste laag wit. En wat issie mooi!!! Nu als alles goed droog is langzamerhand alles weer terugplaatsen (lampen, schuifdeur, stoelen, veiligheidsgordels etc etc) en starten met de inbouw.

la fenêtre

Inmiddels staat Le BonBon in een mooie loods met nog meer prachtige klassieke auto’s. Een club van (vooral) onderwijs-mensen die in hun vrije tijd sleutelen aan oude auto’s en zo heel af en toe komt er ook één echt af. Ben benieuwd of wij ons strakke schema vol kunnen houden in deze omgeving…

Toen we er toch waren om de bus te parkeren, zijn we toch ook maar gelijk aan de slag gegaan. Het plankje is inmiddels van de bus en Jacq heeft de sponning helemaal kit-vrij gemaakt. Nu zijn de wanden weer hoe ze horen te zijn, we missen alleen nog een ruitje maar via de Vrienden van de Estafette kunnen we daar waarschijnlijk wel aankomen.  Ik was ondertussen met schuurpapier aan de slag gegaan, om te kijken hoe makkelijk – of moeilijk – de bovenste laag verf eraf gaat. Nou, dat valt nog niet mee. Voor de grote vlakken gaan we waarschijnlijk toch maar de schuurmachine gebruiken.

En nu het raampje eruit is en de eerste kale plekken op de bus zichtbaar zijn, kunnen we echt niet meer terug… 🙂

les couleurs

Je denkt, we kiezen gewoon een beetje retro-achtige, vergrijsde kleur. Een beetje blauw-groen. Of paarsig. Zoiets. Mja. Dat blijkt toch echt even heel veel lastiger dan we dachten… Welke kleur zouden jullie kiezen?

il est vide et propre

Een vrij weekend – dat kunnen we natuurlijk niet voorbij laten gaan. De eerste klus aan de bus: leeghalen! Alles wat er nu ingebouwd is, gaat eruit. Behalve dat het van allerlei verschillend (vaak veel te dik/zwaar!) plaatmateriaal gemaakt is, is het er ook nogal rommelig ingemaakt. Bovendien willen we ook de binnenkant in dezelfde kleur spuiten als de buitenkant, dus moet hij sowieso leeg.

Met de accutol en schroevendraaier is het meeste er zo uit; daarna kunnen we de bus meteen even meenemen voor een ritje naar het milieupark. We besluiten om er wat langer mee te rijden, om de accu en de motor weer even te laten draaien. Kunnen we gelijk de bandjes even op spanning brengen. Op zondag maken we ons met emmers en sop druk om het ergste vuil uit de bus te krijgen. En tjonge, we konden bijna een hond breien… Het dak laten we nog even voor wat het is, besluiten we na wat pogingen om de lijm- en papier(?)resten eraf te krijgen. Misschien willen we het dak toch wel bekleden, dan is dit zonde van de energie.

Et voila! Een schone en lege bus, klaar voor de volgende stap.