May 2014 – Le BonBon

se crever au travail

Nog even en ik kan geen schuurpapier meer zien. En Jacq is bang dat wanneer ze de bus ook maar aanraakt, er ergens weer een gaatje tevoorschijn komt. Al is dat laatste een beetje overdreven, zolang ze maar met een slijptol bij de bus weg blijft…

Vandaag hadden we weer hulptroepen op bezoek. En zij gingen los op de bus. Lampen gingen eraf, de schuifdeur ging eruit en de schuurmachine werd tevoorschijn gehaald. Aan het einde van de middag leek ik wel een Disney-figuur, zo roze was zelfs mijn haar. Maar toen was wel zo’n beetje de hele bus geschuurd. En konden Jacq en ik de roestige plekken met de slijptol en dremel bewerken en inspuiten met roestbinder. Super team, Manon en GP!

[Show slideshow]

Volgende stap: herstellen van de gaatjes met polyester matjes en plamuur. Zo leer je nog eens wat…

des surprises

Zo’n beetje iedereen die we vertelden van onze plannen voor een doe-het-zelf-kampeerbus zei het: ‘Je komt vanzelf van alles tegen!’ Mwa, dacht ik. Dat zal zo’n vaart niet lopen. Het plaatwerk ziet er goed uit, de bodem is hard (volgens ons garagemannetje) en hij rijdt prima. Wat kan er gebeuren?

Nou… roest verstopt onder een laag lak en plamuur, dat kan er gebeuren. En kleine roestplekjes die toch gaatjes blijken te zijn. En niet te vergeten een slecht gerepareerde plek die zodra je eraan komt zo ongeveer naar binnen valt, kan ook zomaar gebeuren.

[Show slideshow]

Kortom: nog wel even wat herstelwerk te doen…

le métier invisible

Hoewel het aan de bus niet altijd even goed te zien is, gaan we flink vooruit. De binnenkant is inmiddels helemaal geschuurd, de bodemplaten zijn eruit en ook daaronder is het schoon (ik durf er nu in te slapen). Het dak is af (met dank aan Vera!) en we zijn nu toe aan het dichten van wat gaatjes en het behandelen van roestplekjes.

Maar niet al het werk gebeurt aan de bus zelf. Zo zijn we op bezoek geweest bij het onderdelenmagazijn van de club (Vrienden van de Estafette) in Dalfsen, waar we als twee kinderen in een snoepwinkel rondliepen. We hebben er een nieuw ruitje met rubbers opgehaald (ter vervanging van het plaatje aan de rechterkant), rubbers voor de achterdeuren en achterklep, een rubbertje voor de knipperlichten rechtsvoor, een klepje voor boven de accu én een stijl voor achter de bestuurdersstoel. Zo kunnen we daar een wandje maken wat bergruimte oplevert.

En, ook thuis doen we het één en ander: een nieuwe hoes bestellen voor om het reservewiel (en stickers daarop), bedenken hoe we de bus gaan verduisteren (met magneten, maar dat komt later) en maten opnemen voor gordijnen en vloerbekleding. Het is tenslotte zo 21 juni…

Een leuk trucje gaan we uithalen met de knipperlichten. Die zijn helemaal verbleekt, waardoor het plastic geen oranje maar bijna wit licht geeft. Voor de APK schijnt dat niet te mogen, maar nieuwe oude knipperlichten zijn heel erg duur. Gelukkig kom je met glasverf een heel eind: oranje glasverf aan de binnenkant van het knipperlicht en deze zijn weer prachtig oranje! En zo knutselen we vrolijk door… 🙂

[Show slideshow]

des amis

Klussen aan de bus is al leuk met zijn tweeën, maar het is nog leuker met vrienden! Al vanaf dag 1 bij de Club van Ogg (nee, geen idee) hebben we een vriendje: een mooie rode kater die Dikke Poes heet. Zodra we onze auto parkeren komt hij even kijken en eist een kroelsessie. Daarna wat brokjes en zo af en toe komt hij even meekijken. In de bus. Het liefst naast me, ook al is dat soms wat onhandig. Gelukkig zit hij nooit echt in de weg en hebben we ook vandaag veel kunnen doen. Niet in de laatste plaats omdat we nog meer hulp kregen. Van Dick, de man van een vriendin (automonteur) die zelf ook oude auto’s opknapt en wiens handen al begonnen te jeuken toen ik vertelde dat we een bus gekocht hadden. Samen met hem hebben we alle ramen met rubbers eruit gehaald, behalve de voorruit.

Jacqueline heeft als project het dak op zich genomen en kreeg vandaag hulp van Leo, de penningmeester van de Club en docent. Jacq liet zich dat geen twee keer zeggen en maakte aantekeningen van de instructie hoe een gaatje te repareren met polyester. Dat het matje nog niet droog was toen we naar huis gingen, lag vast aan Leo…

En, de komende klusdagen komen nog meer vrienden helpen! We hebben een schema gemaakt, als je het leuk vindt om ook te komen helpen laat het dan weten. Plus on est de fous, plus on rit!

[Show slideshow]